Τι σου κάνω μάνα μου !

Το να πρωτομπαίνεις σε μια κατοικία και το πρώτο αισθαντικό επιφώνημα που ακούς από τους δίπλα να είναι το "τι σου κάνω μάνα μου" σου προκαλεί μια έκπληξη μπορεί να πει κανείς, για το ότι ακόμα η σεξουαλική ηλικία και νοοτροπία της σημερινής ελληνικής κοινωνίας αντανακλά την ίδια ακριβώς νοοτροπία των νηπιακής σεξουαλικής ηλικίας Γκουσγκουνικών βιντεοκασετών. Και είναι τόσο δυνατή η έκπληξη που σε κάνει τελικώς να αναρωτιέσαι, δεν κατάφερε τίποτα τόσα χρόνια το εντέχνως υπερβολικά προβεβλημένο ελληνικό lifestyle να μας μάθει ; Το ίδιο άξεστοι επαρχιώτες βαλκάνιοι μείναμε, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες αυτού του μέγα σεξουαλικού δασκάλου Πέτρου Κωστόπουλου ή του άλλου γκουρού των σεξουαλικών αποδόσεων Θέμου Αναστασιάδη που και τον Γουόρεν Μπιτι θα σήκωναν από τον τάφο για να τον προκαλέσει σε μονομαχία με αντικείμενο το ποιος είναι ο πιο γαμιάς.

Τέλοσπάντων αιδώς αργίοι που δεν καταφέρατε μετά από τόσα χρόνια ευρωπαϊκού εκσυχρονισμού να αλλάξετε τις βάναυσες και σοδομικές συνήθειες σας, άκου εκεί τι σου κάνω μάνα μου ; Πραγματικά ποιο ανώμαλο κεφάλι πρωτοσκέφτηκε αυτή την έκφραση ; δηλαδή γατί να αποκαλείς το έπαθλο του κυνηγιού σου, μάνα σου, μιας και το πιστεύεις σαν άντρας πως είσαι κυνηγός και πως το δόρυ σου, είναι το όπλο σου και όχι φυσικά ο τρόπος που συμπεριφέρεσαι, που σκέφτεσαι, που νοιάζεσαι και που ερωτεύεσαι. Πιστεύεις αλήθεια ότι κάθε είδους νεοτερικό αντικείμενο το οποίο μπορεί να εκληφθεί ως προέκταση του πέους σου σύμφωνα με τα esquirικά πρότυπα μπορεί να καλύψει τον πανάρχαιο τρόπο ανταλλαγής αρωμάτων, γεύσεων σε ένα φιλί και γενικότερα ορμονικών ανταλλαγών κατά την όλη ερωτική διαδικασία και μιλάμε από το ΄ρωτο ποτό άντρακλα, βρωμοκοπάς πως θες σεξ.

Και στην προκειμένη αυτό είναι και το αιώνιο πρόβλημα των περισσοτέρων που ασπάζονται κάθε είδους απάνθρωπη τακτική με σκοπό να πηδήξουν. Ένα πρόβλημα που έγκειται όμως και στον γυναικείο δουλοπρεπισμό πολλές φορές που υποκύπτει στην γοητεία μιας ηλίθιας ιεροτελεστίας αντρικής σοδομικής ανωτερότητας. Και δεν μιλάω για κάτι παρα φύσιν αλλά για μια αλλότρια διαδικασία όπου τα ξαναμμένα εφηβα αγοράκια προσεγγίζουν τα ναι μεν ωριμότερα κοριτσάκια αλλά σε δεινότερη κοινωνική θέση γιατί όπως και να το κάνουμε η ισότητα ακόμα είναι μύθος με τρικ τα οποία ουσιαστικά αποξενώνουν τον ερωτισμό και προβάλουν μια υποχρέωση που δεν έχει να κάνει με μια πραγματική σχέση αλλά με μια ιδέα ενός πιο αφηρημένου αφερέγγυου τις περισσότερες φορές σχεδίου που οδηγεί στην εκπλήρωση μιας κατά τα φαινόμενα άστοχης διείσδυσης, άστοχης γιατί δεν είναι μια διείσδυση που οδηγεί σε μια περαιτέρω ερωτική ή εγκεφαλική σχέση και αυτό γιατί τις περισσότερες φορές εδώ που τα λέμε δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις απλώς οδηγεί σε μια εν μέρει εκτόνωση μιας πίεσης αλλά μιας πίεσης που δεν έρχεται από τα δικά σου θέλω αλλά από τις προσταγές του περίγυρου σου.

Τρανότερο παράδειγμα οι πρώτες συνήθως διακοπές με την παρέα σου σε νησιά συνήθως μετά τις πανελλήνιες όπου ορδές καυλωμένων μετά-έφηβων καταυθάνουν με απόλυτο σκοπό να πηδήξουν και με τελικό αποτέλεσμα να μην γίνεται ποτέ τίποτα Και δεν γίνεται ποτέ τίποτα γιατί πάντα η προσέγγιση καταδεικνύεται προβληματική διότι πολύ απλώς οι άνθρωποι πλέον και ακόμα περισσότερο τα αγόρια αυτής της ηλικίας έχουν μεγαλώσει με μια λαθεμένη απενοχοποίηση προτύπων. Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τα κορίτσια. Η δήθεν απενοχοποίηση της διαδικάσίας του σέξ μέσα απο περιοδικά όπως το nitro ή το cosmopolitan γίνεται με ταυτόχρονη ενοχοποίηση της αθωότητας και ταυτόχρονη ανάδειξη κοινωνικών προτύπων που αναθεματίζουν την οποιαδήποτε αντίδραση στους θεσμούς βλέπε αντισεξισμός, φεμινισμός και επιδοκιμάζουν οποιαδήποτε υποταγή σε θεσμούς όπως η πατριαρχεία με την επίδειξη καταναλωτικών προτύπων βλέπε η νέα φεράρι.

Όμως το πρόβλημα δεν θα λυνόταν αν διά μαγείας εκδιώκονταν απο την κυρίαρχη αφήγηση αυτού του είδους οι μεταμοντέρνες πρακτικές. Το πραγματικό φαινόμενο το οποίο πρέπει να εξαλειφτεί είναι η υπεραναπλήρωση . Η ψυχολογική διαδικασία που κάνει τα μεν αγοράκια να καταφεύγουν στα γυμναστήρια να λαδώνουν και να ξυρίζουν τα μπούτια τους να ψελλίζουν κανα ούγκ και να θεωρούν την βαναυσότητα προς τις γυναίκες όχι απλώς ανεκτή αλλα αναγκαία. Απο την άλλη όμως έχουμε και τα κοριτσάκια που ξέχασαν να αναζητούν τον πρίγκιπα γιατί πλέον τους προσφέρεται στη τηλεόραση με τον Σουλειμάν για παράδειγμα και αναλώνονται στο πως θα αποκτήσουν τον νοικοκύρη μιας και σε αυτές έγινε μια μικροαστική πλύση εγκεφάλου που απενοχοποίησε τον αστό και έκανε τον εργάτη ποιο λούμπεν απο ότι ήταν. Για να σας το δώσω να το καταλάβετε καλύτερα δείτε την αρχική μορφή του κόμη δράκουλα (αστού) και δείτε και την σημερινή μορφή του βρυκόλακα μέσα απο ιδιάζουσες τουλάχιστον καλλιτεχνικές πτυχές όπως το twilight  και το vampire diaries.

Τελικώς, σε μια Μπουκοφσκική αποστροφή θα μπορούσαμε να πούμε πως ο άνθρωπος προόδευσε και ξέφυγε απο την ζωική του μοίρα όταν πρωτοείχαμε το φαινόμενο του women on top, αν προσέξετε τα περισσότερα ζώα χρησιμοποιούν μονάχα μια στάση κατα την αναπαραγωγική τους διαδικασία και αυτή είναι συνήθως το καβαλίκεμα του θηράματός τους σε αντίθεση με την φαντασία που έχουν αναπτύξει οι άνθρωποι στον συγκεκριμένο τομέα. Μια φαντασία που λογικά τους έκανε και να απολαμβάνουν το σεξ μιας και όλα τα υπόλοιπα ζώα πλην των δελφινιών το κάνουν μόνο για αναπαραγωγικούς λόγους. Και μιας και λογικά θα ήταν η γυναίκα εκείνη που πρώτη θα απαίτησε την αλλαγή στάσης θεωρώ πως και τώρα εκείνες είναι που πρώτες οφείλουν να απαιτήσουν την αλλαγή όχι σεξουαλικής στάσης αλλα την αλλαγή της κυρίαρχης ιστορικής αφήγησης. Με άλλα λόγια νομίζω πως η εποχή μας χρειάζεται λιγότερες Αφροδίτες και περισσότερες Ντιάνες και λιγότερους Άρηδες και περισσότερους Άπολλωνες. ( ναι ρε, γουστάρω τον Παζολίνι )