Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Πρωτοθεμισμός και Φασισμός

Η αφορμή είναι ο Τράγκας. Το εξοργιστικό είναι ότι κάποιοι περίμεναν κάτι διαφορετικό. Το γεγονός είναι ο εκφασισμός της κοινωνίας, η συνήθεια του τέρατος και η ασχήμια. Όμως ήταν γεγονός ήδη από το τέλος του εμφυλίου και δεν έχει να κάνει με την ήττα ως γεγονός αλλά με την προσμονή ως καίρια ιδεολογική γραμμή του συνόλου του πληθυσμού. Το συνεκτικό συστατικό της νέας τάξης που δημιουργήθηκε σε αυτή τη χώρα μετεμφυλιακά. Της τάξης των νοικοκυραίων. Πως ένα σύνολο αγροτών μετατρέπεται σε παρασιτικούς οργανισμούς στο κέντρο θεαματικών πόλεων, παρά μονάχα με την υπόσχεση μιας άλλης πραγματικότητας και την αποδοχή από το μέρος των καταπιεσμένων αυτής της προσμονής για μια μικροαστική κοινωνία.
  
Όμως αυτά είναι απλώς τα εισαγωγικά. Πώς το κεφάλαιο κατάφερε και έπεισε την μάζα να θεωρεί τον εαυτό της μέρος μιας νοικοκυρεμένης κοινωνίας είναι το απόλυτα φυσιολογικό αποτέλεσμα του μονοπωλίου στο θέαμα. Είναι το γεγονός πως η πληροφορία περνά σε μια παραγωγική διαδικασία και γίνεται θέαμα. Ο Μπρεχτ γράφει: «πώς κάποιος θα πει την αλήθεια για το φασισμό όταν δεν θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό που τον  προκαλεί ; Αν θέλει κάποιος να μιλήσει για τις μεγάλες φυσικές καταστροφές, τον πόλεμο και τον φασισμό που στρέφονται εναντίον των τεράστιων μαζών εργατών στα μέσα παραγωγής πρέπει να πει για τους ιδιοκτήτες των μέσων αυτών.»

Όταν το κάλος ανήκει στο λαό, δημιουργείται η Αντιγόνη. Όταν το κάλος ανήκει στο σύγχρονο καπιταλιστικό κράτος δημιουργούνται τα ΜΑΤ. Η καταστολή γίνεται όμορφη και το τέρας για τον νοικοκυραίο είναι η ανυπακοή. Σε μια θεαματική κοινωνία, η πληροφορία είναι εκ προοιμίου ψεύτικη και γίνεται τραγικά παράλογη όχι γιατί δεν έχει σκοπό να γίνει, αλλά γιατί αυτός είναι ο σκοπός της, το παράλογο. Δεν έχει πρόθεση να γίνει πιστευτή αλλά να είναι μόνη στο προσκήνιο, κάτι που είναι πολύ εύκολο όταν τα μέσα παραγωγής της πληροφορίας ανήκουν στους καταπιεστές, ενώ μετά να ξεχαστεί όπως ένα κακό βιβλίο.

Όποτε, ο Τράγκας δεν είναι κάτι καινούριο, είναι παράλογος αλλά αυτός είναι ο σκοπός του. Ο σκοπός δεν είναι η συνήθεια στο παράλογο, αλλά η μη προβολή της ανυπακοής. Το πρόβλημα δεν είναι ο Τράγκας, τα στημένα ρεπορτάζ του Θέμου, οι δηλώσεις Λοβέρδου για τις οροθετικές. Δεν προβληματίζει ο παραλογισμός τον πληροφοριών αλλά η απουσία αγωνιστών. Το πραγματικά εξοργιστικό, είναι το ξαφνική παρουσία όλων αυτών των ανανηψάντων αντιφασιστών μετά την εκπομπή του Τράγκα.  Είναι εξοργιστικό το πόσο πέτυχε αυτή η τεχνητή δημιουργία νοικοκυραίων. Το γεγονός πως περικλειόμαστε από ανθρώπους που οι κόκκινες γραμμές τους φτάνουν στην ίδια την βαρβαρότητα αλλά όχι στις αιτίες που τη δημιούργησαν.

Δεν περίμενες κάτι διαφορετικό από τον εφοπλιστή Αλαφούζο, ούτε από τον κομιστή Θέμο, αλλά περίμενες κάτι διαφορετικό από τον άνθρωπο που απεχθάνεται το αίμα και το ψέμα αλλά βρίσκει καιρό να αντιδράσει μονάχα όταν δει τα λερωμένα χέρια του χασάπη ή όταν λάμψει η αλήθεια. Και προβληματίζεσαι  τι γίνεται όταν έχει εφευρεθεί η μηχανή του κιμά που αφήνει τα χέρια του χασάπη καθαρά και όταν το φώς το θεαμάτων αποκλείει εξαρχής κάθε διαφορετική φωτεινή πηγή ;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου