Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Η συνήθης αντιστροφή της πραγματικότητας




Τα περισσότερα ΜΜΕ, μια εβδομάδα πριν τις φοιτητικές εκλογές, αναλώθηκαν σχεδόν σε συνεννόηση να προβάλουν τα γεγονότα στο ΤΕΙ Πάτρας και να τα αποδίδουν μαζικά στην έλλειψη σεβασμού που καλλιεργήθηκε στα αμόρφωτα και κακομαθημένα παιδιά. Ενώ με περίσσιο θράσος προτείνουν μεταρρυθμίσεις για την  απαξιωμένη ‘όπως τονίζουν παιδεία της χώρας που μετατρέπει τα παιδιά σε κομματόσκυλα και τίποτα άλλο.

Νομίζω πως δεν χρειάζεται το παρόν κείμενο για να αποδομηθούν αυτά τα ψέματα. Όποιος έχει περάσει από ένα ελληνικό πανεπιστήμιο καταλαβαίνει. Δεν αρνούμαι το γεγονός πως ο πανεπιστημιακός χώρος διαβρώνεται από τις κομματικές γραμμές των κομμάτων . αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς  ακόμα η πολιτικοποίηση δεν θεωρείται κακή έννοια. Βέβαια θα μου πείτε το ιδεατό για ένα απολυταρχικό καθεστώς θα ήταν να θεωρείται και από τη στιγμή που μάλλον απέτυχε η προσπάθεια πλήρους εξόντωσής της από την πασοκική- κωστοπουλιακή τακτική της αναμόρφωσης του δημόσιου λόγου με βάση το χυδαίο, ενώ επιβίωσε μέσα από γεγονότα όπως οι μεγάλες καταλήψεις του 2006 και φυσικά ο Δεκέμβρης, απέκτησε καλώς ή κακώς μια προσωποποιημένη οργανωμένη μειοψηφία που παλεύει και αγωνίζεται. Η πλειοψηφία, ας μην κρυβόμαστε έμαθε να ζει με μπούσουλα το Nitro και όνειρο το W.

Προφανώς και δεν θέλω να δικαιολογήσω και να προστατέψω ενέργειες ομάδων με καθαρή κομματική γραμμή. Και αυτό δεν περιλαμβάνει καν ένα λόγο για τις καθεστωτικές παρατάξεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ που η γραμμή τους πάντα ήταν αυτή που προβάλουν και τώρα τα ΜΜΕ. Η αντιστροφή της πραγματικότητας. Η αναστροφή της εικόνας και ο αποπροσανατολισμός. Όμως οφείλω να δώσω μια εξήγηση για αυτή την ξαφνική πρεμούρα των ΜΜΕ.

Θεωρώ πως όλοι λίγο η πολύ καταλαβαίνουμε τη σημασία αυτών των εκλογών για την αστική θεώρηση της κυβέρνησης. Άσχετα από το γεγονός πως οι εκλογές είναι εξ ορισμού εξουσιαστική στρουκτούρα άρα είναι εξ αρχής πλάνη και αυταπάτη υπάρχει η πιθανή παρ όλα αυτά αλλαγή κλίματος, ιδιαίτερα στα περιφερειακά τμήματα, ίσως οδηγήσει και σε μια αλλαγή κλίματος και στην υπόλοιπη κοινωνία.

Δεν μπορεί να εγγυηθεί κανείς έναν άλλο Μάη- άσε που τελικώς δεν επέτυχε και τίποτα- όμως νομίζω πως είναι δυνατόν, εφόσον αλλάξουν οι συσχετισμοί δυνάμεων αρχικά και σε δεύτερη φάση- και πολύ σημαντικότερη- το φοιτητικό κίνημα αφομοιωθεί με το εργατικό μπορούμε να ευελπιστούμε σε ένα ιταλικό φθινόπωρο. Ήδη έχουμε δει εκπροσώπους εργαζομένων σε γενικές συνελεύσεις σχολών, οφείλουμε να δούμε και φοιτητές σε εργατικά συμβούλια.

Όμως πρώτα πρέπει να δούμε εργατικά συμβούλια. Και στο μέτρο που τα εργατικά συμβούλια αδυνατούν να βρουν τη λύση, η μόνη προσέγγιση της βρίσκεται εντός τους. Και σε αυτό είναι σημαντικός ο ρόλος ενός φοιτηταριάτου όπου σε θεωρική βάση μπορεί να θεσπίσει μια μορφή οργάνωσης του προλεταριάτου, μόνο και μόνο από τη θέση που βρίσκεται εκτός στρουκτούρας του εργατικού συμβουλίου αλλά άμεσα συνυφασμένο με μια προλεταριακή συνείδηση .

Αυτά ήταν απλώς food for thought που λένε και στο χωριό μου. Όμως ο κύριος στόχος του κειμένου αυτού από την αρχή ήταν να δειχθεί πως η αντιστροφή της πραγματικότητας γίνεται πλέον αναγκαία για την εξουσία. Σε όλους αυτούς τους γλύφτες του συστήματος το σοκ, είναι οι φωνές της οργισμένης εκείνης 20χρονης δυναμικής κοπέλας στον 60χρονο, σαφώς οργανικό καθηγητή της κομματοκρατίας και δεν είναι τα παιδιά κάτω στο κάμπο όπου εκχυδαϊστικά και απάνθρωπα σπιλώθηκε επί σχεδόν δύο εβδομάδες η μνήμη τους.  Αναγνωρίζεις λοιπόν , ότι σε αυτό το επίπεδο απανθρωπιάς που βρομάει ο δημόσιος λόγος αυτής της κοινωνίας το ψέμα δεν είναι πλέον ανάγκη να φαίνεται καν λογικό και πιστευτό. Αρκεί μονάχα να είναι μόνο του στο δημόσιο βήμα. Μετά από λίγο θα ξεχαστεί και το ψέμα και το γεγονός. Η λήθη σε αυτή την κοινωνία είναι πολύ πιο σημαντική από ότι είναι η μνήμη

Όταν η παιδεία λοιπόν, οδηγείται στην εμπορευματοποίηση λόγω κυρίως μιας νεοφιλελεύθερης προσταγής, σε μια κοινωνία του θεάματος , το εμπόρευμα πρέπει πρώτα να αποκτήσει θεαματική αξία. Άρα η γνώση πρέπει να γίνει πρώτα θέαμα και μετά εμπόρευμα. Ένα θέαμα όμως που θα βολεύει και την άρχουσα τάξη. Πρέπει λοιπόν και γίνεται να πουληθεί το Mish-mash και το socialista δεν γίνεται να πουληθούν τα μάτια των παιδιών που λαμπιρίζουν όταν ο καθηγητής τους τους αναλύει κάτι που δεν καταλαβαίνουν αλλά τους φαίνεται τόσο μαγικό που θα έδιναν και τη ζωή τους για να καταλάβουν. Πρέπει να πουληθεί ο απολιτικοποίηση. Η οργή, τα εγχειρήματα αυτοοργάνωσης και η εν γένει συνείδηση των νέων δεν μπορεί να εξαγοραστεί. Πρέπει να πουληθούν ο Ρέμος και η Βίσση, οι εκδρομές στη Μύκονο, αφού το άραγμα, τα ανέκδοτα και τα χαμόγελα δεν πωλούνται.
Για αυτό απευθύνομαι σε εσένα τώρα καλέ μου νοικοκυραίε. Θα σε φλομώσουν στο ψέμα αλλά εσύ θα αισθάνεσαι ασφαλής γιατί έμαθες το παιδί σου να είναι και αυτό νοικοκύρης. Ελεύθερος δεν πρόκειται να αισθανθείς ποτέ παρά μονάχα αν μάθεις την αλήθεια.

 Όσο για μας. Εμείς θα σπιλωθούμε, θα είμαστε μια ζωή τα κακομαθημένα. Ακόμα όμως και αν καταφέρουμε κάτι. Ακόμα και σε τελική ανάλυση στο σοσιαλισμό αυτό πρέπει να είμαστε για τους νοικοκυραίους, κακομαθημένοι, να μην αισθανόμαστε και εμείς ασφαλείς, να ξεχειλίζει η οργή μας και να είμαστε ελεύθεροι. Μόνο όσο εμείς είμαστε κακομαθημένοι υπάρχει ελπίδα. Όταν γίνουμε τα καλά παιδιά, αυτά που οι γονείς μας μάς έλεγαν να κάνουμε παρέα θα έχουμε χάσει.




Υ.Γ. Συντρόφισσα ψευδαισθήσεις έχεις, αλλά μακάρι να αλλάξουν οι συσχετισμοί. ;) Και συντροφισσα θενκς για τη διορθωση και δεν θα σε ξαναπω όπως σε είπα :P.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου