Η φούγκα του θανάτου

Ατενίζεις, σε μικρή απόσταση, το τσιγάρο που καίγεται αργά στερεωμένο στα χείλη σου και αναρωτιέσαι για μια ζωή που δεν έζησες . ποτέ σου ,ειδικά στα τελευταία σου δεν αναρωτιέσαι για μια ζωή που έζησες. Δεν είναι τελικά, οι επιλογές σου που καθορίζουν τα απολογητικά ερωτηματικά σου αλλά οι επιλογές που δεν έκανες. Έτσι και γω τώρα αναρωτιέμαι τι καριέρα τελικά θα έκανα αν συνέχιζα να παίζω τσέλο και η βαριά χροιά του καθόριζε τελικά τη ζωή μου.

Αντ’ αυτού είχα γίνει και γω ένας δικηγόρος όπως και ο πατέρας μου πριν από μένα. Δεν λέω, τα έβγαλα τα λεφτά μου, αλλά τι αξία τελικά τους απέμεινε αφού τα επένδυσα σε σπίτι, αυτοκίνητο, φορέματα, σακάκια και ρολόγια. Γιατί οι επενδύσεις μου να μην ήταν μια σειρά από μουσικά όργανα, να τα αγναντεύω απλώς και μέσα μου να ακούω την πέστροφα του Σούμπερτ, από το βλέμμα μου και την καρδιά μου και όχι από τα αυτιά μου ; Τα μηλίγγια μου να συρρικνώνονταν από τις νότες που μετέφερε πλέον το ίδιο μου το αίμα και όχι κύματα χαμένα στον αέρα.

Παντρεύτηκα κιόλας κάπου στα 1985, μια κόρη κάποιου οικογενειακού αντάξιου για να διπλασιάσουμε κιόλας τις περιουσίες μας πρακτικά, από αγάπη θεωρητικά. Πώς όμως να χτίσεις μια αγάπη όταν τα ερωτήματα σε βασανίζουν; Για το πόσες ξανθιές, κοκκινομάλλες, καστανές να χα δει να σεληνιάζονται στο ρυθμό μιας ρούμπας; Στο ταγκό πόσες άραγε να χαν κοιτάξει με λαγνεία κάποιον από την ορχήστρα;

Και ναι θα μου πεις, κάπου ο Κάφκα λέει πως είναι αδύνατη η κατάργηση της ύπαρξης αλλά της ζωής δεν είναι. Για αυτό λέει και ο Καμύ, το σημαντικότερο φιλοσοφικό ερώτημα είναι η αυτοκτονία. Και ξέρεις φίλε που διαβάζεις ένα σακί από κόκκαλα και αίμα είμαστε γιατί να το τυραννάμε με φιλοσοφίες ας το αφήσουμε να πέσει στο κενό. Ας αφήσουμε την πέτρα του Σίσυφου να μας καταπλακώσει. Αυτό θα κάνω και γώ σήμερα, πρώτη του Νοέμβρη .

Αυτόπτης μάρτυρας :

Έτρεξε από το πουθενά και πήδηξε από το μπαλκόνι, έσκασε κάτω σαν ένα σακί από πατάτες. Ήταν φιλήσυχος άνθρωπος δεν ενοχλούσε κανένα. Μόνο λίγο, πολύ παλιά, στην αρχή που έπαιζε το τσέλο του, μετά όμως παντρεύτηκε και σταμάτησε.

Μας είπε η γειτόνισσα, Ευτέρπη ενώ έπαιζε από το διαμέρισμα του εκλιπόντος η 5^Η του Μπετόβεν, ως η τελευταία του επιθυμία.