θαρρεί πως ένα αηδόνι κελαηδά
κάθεται και στοχασμούς πλέκει
και αναρωτιέμαι αν κάπως μ αγαπά
Δειλινό στην αμμουδιά
καθόμαστε δίπλα στη φωτιά
και ξεκινά να με φιλά
Χάνω τους αστερισμούς
και νιώθω να πλανιέμαι στους ουρανους
γαντζωμένος στου ήλιου το άρμα
με τ αστέρια και κείνη αντάμα
Και την άλλη μέρα με λητα μαλλιά
σε καλντερίμια και παγκάκια
η ομορφιά της να τραγουδιέται σε στιχάκια
Καπνός ρακές και πανηγύρια
σε χορό κυκλωτικό
ανάμεσα στα δυο της χέρια
το πιο όμορφο δειλινό
Κοντά σε γαλανά νερά
καλοκαίρι, σε τόπους χωρίς δροσιά
η μοίρα μας ήθελε κοντά
Ξημερώνει πρωί
το βράδυ θα ξαναρθεί
ήλιοι κ άστρα
στη γή όταν χαμογελά
Στο λαγούμι του λαγού
με τα τερτίπια του καιρού
στον τόπο της βασιλείας του δειλινού.
Μετά το πρώτο φιλί
η παραλία είναι διαφορετική
μοιάζουν τα βότσαλα με άνθη
και εσύ πρώτη στα δικά μου πάθη
Μια χαζεμένη κιθάρα
με στιχάκια εφηβικά
να θυμούνται έρωτες σε μια ακρογιαλιά
Στης φωτιάς τις φλόγες
καθρεφτίζεται μια
μορφή, ιδανική
σχεδόν ποιητική
η ομορφότερη από όλες
Η Ιουλιέττα βγαίνει στο μπαλκόνι
η Λόττε φτάνει στο χορό
μα εκείνη είναι πιο όμορφη θαρρώ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου