Από μια άλλη οπτική γωνία… (6) και τελευταίο

Η Ερμιόνη δεν πίστευε ότι έπρεπε να κλείσει ραντεβού για να δει τον παλιό της συμμαθητή στο Χόγκουαρτς, όπως τώρα την πληροφορούσε με προφανή έλλειψη σεβασμού η υπάλληλος στον πρώτο όροφο του υπουργείου. Ντυμένη με αυτό το μαύρο δερμάτινο και έχοντας αυτό το ίδιο κόκκινο κραγιόν σε βαθύ κόκκινο σαν καλή μαυροδάφνη που την έκαναν πιο badass από ότι ήταν ήδη η Ερμιόνη απλώς έδειξε κατανόηση στην υπάλληλο και ανέβηκε με το ασανσέρ, την ώρα που η υπάλληλος φώναζε και έτρεχε αλαφιασμένη από πίσω της. Έφτασε στον 7^ο όροφο και άνοιξε η πόρτα του ασανσέρ.

-          Γεια σου, Ερμιόνη. Της είπε ο Τάιλερ που την περίμενε με το γνωστό αυτάρεσκο αλλά και άκρως γοητευτικό βλέμμα του. Να σε συνοδεύσω στο γραφείο του Χάρρυ. Πρόσθεσε

-          Δεν χρειάζεται, ξέρω και μόνη μου να πάω. Είπε και προχώρησε, με αποφασιστικό βήμα, την ώρα που ο Τάιλερ την κόζαρε σουφρώνοντας τα χείλη του στην χαρακτηριστική έκφραση (ποπό, τι μωρό είναι αυτό)

Μπήκε στο γραφείο του υπουργού μόλις άκουσε από μέσα ένα «περάστε» που της φάνηκε πως ξεστόμισε ο Χάρρυ σε απάντηση στο ελαφρό και όλο χάρη χτύπημα της πόρτας. Το γραφείο ήταν ιδιαίτερα αρχοντικό, με μια πράσινη ταπετσαρία και ένα γραφείο στο κέντρο από σκαλιστό ξύλο, μάλλον σημύδας. Ο Χάρρυ καθόταν όρθιος μπροστά και κρατώντας ο ίδιος ένα κρυστάλλινο ποτήρι με ουίσκι γενναιόδωρα γεμάτο έτεινε ακόμα ένα ποτήρι προς την Ερμιόνη. Εκείνη το δέχτηκε και ήπιε μια γουλιά πρώτη.

-          Ήθελες να με δεις. Είπε ο Χάρρυ

-          Ναι πραγματικά, τι στο διαλο κάνεις Χάρρυ. Δεν είσαι εσύ. Δεν είναι λογική αυτή, να νοσταλγεί ο λαός το παλαιό καθεστώς. Να είμαστε χωρισμένοι σε κάστες και τώρα (ξεροκαταπίνοντας) να διαπομπεύεις τον  άντρα μου και τη γυναίκα σου.

-          Τι ήθελες να κάνω να τους αφήνω να μας κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα μας. Ανταπάντησε ο Χάρρυ

-          Που είναι όλα αυτά που υποσχέθηκες. Το πρώτο πράγμα που υποσχέθηκες ήταν δικαιοσύνη. Η υπόθεση Σνέιπ, ο Σείριος, ο αγαπημένος σου νονός, ο δεύτερος πατέρας σου και η τράπεζα των ξωτικών, που είναι όλες αυτές οι υποσχέσεις ; Το μόνο που κάνεις είναι να εκμεταλλεύεσαι την επανάσταση προς όφελός σου. Διάβασα μάλιστα ότι υπέγραψες αμυντική συμφωνία με τους Μαγκλ, για ποιον λόγο, θα μας επιτίθονταν ποτέ ή εμείς θα το κάναμε ;

-          Έπρεπε να διασφαλίσω το μέλλον της κοινότητας. Δεν ξέρεις πως θα αντιδρούσαν σε αυτό που κάναμε, να ανατρέψουμε την αστική τάξη της κοινότητας.

-          Το μόνο που διασφάλισες ήταν μερικά παραπάνω λεφτά για να τα χαλάς στο ποτό και την περαιτέρω υποδούλωση μας στους εξουσιαστές των Μάγκλ.

-          Δεν σου επιτρέπω να μιλάς έτσι. Είπε εμφανώς συγχυσμένος ο Ποττερ.

-          Εσύ, δεν μου επιτρέπεις να μιλάω έτσι και εγώ δεν σου επιτρέπω να μας κοροϊδεύεις όλους και να μας εκμεταλλεύεσαι όλους. Εγώ κάθισα δίπλα σου όταν σε παράτησε η Τσο και μου μυξόκλαιγες, εγώ σου έλεγα πώς να προσεγγίσεις την Τζίννυ, άσε που πάλι δεν τα κατάφερες και έπρεπε να την πείσω εγώ να σε δει με άλλο μάτι και τελικά να κάνει αυτή την πρώτη κίνηση. Τι περίμενες, ότι ξαφνικά σε αγάπησε η Τζίννυ και ότι θα έμενε μαζί σου για πάντα ;

-          Και εσύ γιατί έμεινες για πάντα με τον βλάκα τον Ρον, ούτε εσύ τον αγάπησες ποτέ στα αλήθεια.

-          Κάποτε τον ερωτεύτηκα αλλά πάνω από όλα ερωτεύτηκα όλους τους μάγους και όλους τους μαγκλ και την ιδέα ότι θα μπορούσαμε να ζούμε όλοι μαζί. Και ο Ρον μπορεί να ναι χαζούλης αλλά ήταν τίμιος και προσπαθούσε πάντα προσπαθούσε, ναι μπορεί να τα ερωτευμένος και με την αδερφή του αλλά και εμένα με αγάπησε.

-          Και εγώ σε αγάπησα Ερμιόνη, πάντα, από την πρώτη στιγμή σε εκείνο το τρένο για το Χόγκουαρτς

-          Και δεν είχες τα αρχίδια να μου το πεις ποτέ. Άσε μας ρε Χάρρυ, που νομίζεις ότι θα με ρίξεις έτσι. Έτσι και αλλιώς με όλα αυτά που έκανες και το καθεστώς που εγκαθίδρυσες δεν πρόκειται να σε κοιτάω παρά με ένα βλέμμα αηδίας, λύπησης και οργής. Το μικρότερο από όλα τα ανθρωπάκια ήσουν πάντα τελικά και όλο χάρη στον Νταμπλντορ, τον Σνειπ πάνω από όλα τον Σείριο, εμάς ακόμα και τον Νέβιλ επιβίωνες. Δεν είσαι ικανός για τίποτα από το να πίνεις και να προκαλείς την απέχθεια για αυτό που τελικά έκτισες πάνω στα πτώματα και το αίμα της επανάστασης. Ο Τάιλερ θα ναι περήφανός για σένα.

Ο Χάρρυ είχε γίνει ράκος, δεν περίμενε ποτέ να συνειδητοποιήσει ότι η Ερμιόνη είχε χαθεί για πάντα για εκείνον. Πίστευε πάντα μέσα του πως αν έπαιρνε εκείνος την εξουσία της κοινότητας όπως επιζητούσαν χρόνια τώρα πρώτα τα ΜΜΕ και μετά οι μάγοι και κάποιοι ημίαιμοι που πίστευαν σε μια πιο μετριοπαθή σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση από τον Χάρρυ Πόττερ, η Ερμιόνη θα τον αγαπούσε ξαφνικά παράφορα. Το γεγονός μάλιστα, πως ήξερε ότι ο Τάιλερ κατάφερε να την ρίξει μερικές φορές πριν εκείνη τον παρατήσει και αυτό, όταν συνειδητοποίησε και τον δικό του σκοτεινό ρόλο τον έριχνε σε βαθιά κατάθλιψη. Έτρεξε μπουσουλώντας στα πόδια της και εκλιπαρούσε για συγχώρεση. Της έλεγε πως άμεσα θα αλλάξουν όλα και έκλαιγε με λυγμούς. Η Ερμιόνη με εμφανή αίσθηση αηδίας στο βλέμμα που του έριχνε αλλά και την ικανοποίηση πως κατάφερε αυτό που επιζητούσε θριάμβευε και έλεγε « άμεση απελευθέρωση του Ρον, της Τζίνι και όλων των πολιτικών κρατουμένων του Αζκαμπαν. Αποζημίωση των χωρικών του Μίλγουολ και άμεση παραίτηση σου διορίζοντας μια επιτροπή στη θέση σου που θα δούμε ποιοι θα είναι. Σίγουρα ο Νέβιλ, μπορεί και η κυρία Ουέσλι.» ο Χάρρυ συμφωνούσε σε όλα και εκλιπαρούσε απλώς για μια ελπίδα για εκείνον και εκείνη. 

Την ώρα εκείνη άνοιξε η πόρτα και ο Τάιλερ μαχαίρωσε πισώπλατα την Ερμιόνη, εκείνη έπεσε προς τα πίσω την, κράτησε ο Τάιλερ στοργικά, με ένα βλέμμα που έψαχνε να βρει στα μάτια του θύματος του, τη συγχώρεση. Τα μάτια της Ερμιόνης σιγά σιγά έγιναν θαμπά καθώς έχαναν το φώς τους. Ο Χάρρυ είχε μείνει αποσβολωμένος, δεν ήξερε αν έπρεπε να κλάψει ή να σκοτώσει επί τόπου τον Τάιλερ.

-Σήκω πάνω, τράβα πλύσου και κοιτάξου στον καθρέφτη, να πάμε καμιά βόλτα, ξεχνά το σημερινό, θα βρω εγώ άκρη να το κρύψουμε, ξέρεις ότι έπρεπε να γίνει .

Σηκώθηκε ο Χάρρυ, πήγε να πλυθεί και να σκουπίσει το μουσκεμένο από τα δάκρυα πρόσωπο του και να κοιταχτεί στον καθρέφτη. Είδε τον εαυτό του όπως ήταν επιτέλους. Καραφλός με μια υποψία μύτης και ένα διαβολικό χαμόγελο στα λιπόσαρκα χείλη του.

-          Γεια σου, Τομ. Καιρό είχαμε να τα πούμε .

ΤΕΛΟΣ