Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

Εμείς και ο κόσμος



Θα ζήσω μια ζωή και θα μετανιώνω.
Για ένα άγγιγμα που άφησα στη μέση
και κάποια λόγια που δεν είπα.
Έχει μικρύνει ο κόσμος και δεν με χωράει πια.
Ενώ, έμεινε ίδιος και απαράλλαχτος.
Μόνο που απέμεινε μισός και με λιγότερο νόημα .

Φταίω που μίκρυνε,
φταίω που χάσε το νόημα του

Η ζωή μας είναι ένα θέατρο,
που πρέπει να πούμε σωστά τις ατάκες μας.
Στον σωστό χρόνο και με όλο το πάθος της καρδιάς μας.
Αλλιώς, το κοινό δεν θα χειροκροτήσει
Ό,τι κάνουμε για τα όνειρα μας,
Τα κάνουμε για να τα ζήσουν άλλοι.

Έρωτας είναι να φτιάχνουμε κόσμους.
Κόσμους αντάξιους σε κάποιον άλλο.

Βλέπεις, οι άνθρωποι θέλουν όλο και πιο πολλά.
Η ζωή είναι να θες όλο και πιο πολλά.
Ο μόνος λόγος που δεν μένουμε ακίνητοι είναι τα όνειρα μας.
Και ο κόσμος μας δεν μας χωράει
Όσο ο έρωτας είναι όλο το νόημα αυτού του κόσμου,
άλλο τόσο είναι και η ιδιά του η καταστροφή.

Όσο προχωράμε όμως, όλο και βρίσκουμε κάποια υλικά
και είμαστε εμείς οι ίδιοι που θα τον ξαναφτιάξουμε.
πιο μεγάλο αυτή τη φορά.

Και ακόμα πιο μεγάλο την επόμενη
και ξανά από την αρχή.
Θα έρθει όμως μια μέρα, που θα έχουμε γεράσει
και ο κόσμος θα ναι όντως στα μέτρα του ονείρου μας.
Θα ναι όσο μεγάλος πρέπει για να μας χωράει.
Θα ναι αντάξιος της.

Αξίζει να ζούμε, με όλο τον πόνο από τις επιλογές μας,
τις ευθύνες μας και τα λάθη μας.
Για ένα χαμόγελο εκείνη τη μέρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου