Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2017

Όπου δεν υπάρχει τίποτα το όμορφο να δεις



Οδηγούσε μέσα στη βροχή και βλαστημούσε την ώρα και τη στιγμή που δεν είχε περάσει ακόμα αυτός ο λίγος καιρός, οι σχεδόν 2 μήνες που χρειαζόταν για να βγει στη σύνταξη. Είχε υπηρετήσει 30 χρόνια σαν ντετέκτιβ στην ελληνική αστυνομία και δεν μπορούσε ούτε στιγμή παραπάνω από την ρουτίνα της δουλείας του. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως η δουλειά του ντετέκτιβ είναι συναρπαστική, το μόνο που έχει είναι το πολύ 5-6 υποθέσεις τον χρόνο αμέτρητοι χαρτουρα και δουλειά γραφείου και το μόνο που περιγράφουν σωστά οι συγγραφείς που γράφουν νουάρ είναι μάλλον οι ποσότητες αλκοόλ που καταναλώνουν. Τον ξύπνησαν μέσα στα χαράματα να πάει από το σπίτι του στο Παγκράτι μέχρι του Ψυρρη που χαν βρει ένα πτώμα. Έβρεχε κιόλας και το τελευταίο που ήθελε ήταν να πετάξει το πάπλωμα στην άκρη και να σηκωθεί.

Σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο στην οδό Σαρρή 39 ένα πρεζάκι είχε βρει ένα πτώμα το οποίο από ότι του είχαν πει στο τηλέφωνο δεν είχε εμφανή σημάδια από οποιουδήποτε είδους πάλη. Ήταν μια νεαρή γυναίκα η οποία είχε ξεψυχήσει εκεί και περίμεναν τις τοξικολογικές εξετάσεις για να εξακριβώσουν από τι πέθανε. Αναρωτιόταν γιατί τον είχαν καλέσει μιας και η υπόθεση φώναζε πως μάλλον ήταν θάνατος από υπερβολική δόση. 

Το πρόβλημα με τον ντετέκτιβ Γιάννη Χρύση ήταν πως ήταν πολλά χρόνια στο ίδιο γραφείο και εν τέλει στην ίδια ακριβώς καθημερινότητα. Είχε τα τελευταία τουλάχιστον 17 χρόνια τον ίδιο υπολογιστή στην αριστερή μεριά του γραφείου του, μια εικόνα της γυναίκας του και της κόρης του στην δεξιά μεριά πίσω ακριβώς από μια παλιά μολυβοθήκη με το σήμα του Jack Daniels και το μόνο που εναλλασσόταν σε εκείνο το γραφείο ήταν τα ντοσιέ υποθέσεων και αυτά όχι πολύ συχνά. Με την γυναίκα του είχε χωρίσει τουλάχιστον 20 χρόνια και η κόρη του πλέον θα ορκιζόταν στο πτυχίο της. Ανθρωπολογία στο Παντειο με σκοπό να γίνει εγκληματολόγος, πράγμα που πίστευε και εκείνη αλλά και ο πατέρας της πως μπορούσε να της εξασφαλίσει ο ίδιος μια δουλειά στην ελληνική αστυνομία όπως εκείνος. Με την γυναίκα του που είχε ξαναπαντρευτεί άλλες 2 φορές είχε ελάχιστη επικοινωνία, έως καθόλου, μονάχα ίσως σε γιορτές όπου έπαιρναν ο ένας τον άλλον να ευχηθούν σαν από υποχρέωση.

Το πιο σοβαρό του πρόβλημα όμως δεν ήταν η ρουτίνα του που πιθανά να μην μπορούσε και χωρίς αυτή αλλά κυρίαρχα η σχέση του με την κόρη του, την οποία από τη μία υπεραγαπούσε από την άλλη όμως δεν την καταλάβαινε καθόλου. Πράγμα, που έφερνε συχνές εντάσεις μεταξύ τους και της οποίες εκτόνωνε παίζοντας τάβλι η χαρτιά στο καφενείο κάτω από το σπίτι του η χειρότερα πίνοντας στον καναπέ του. Πράγμα ιδιαίτερα επικίνδυνο, στο κατώφλι των 62 χρόνων μιας και οι αναμνήσεις είναι σημαντικά πολλές για να μπορεί κάποιος να τις διαχειρίζεται μόνος του στον καναπέ του. Η Έλλη, η κόρη του από την άλλη παρά την αγάπη που του είχε όταν ήταν μικρότερη πλέον, με σχεδόν 40 χρόνια να τους χωρίζουν δεν της ήταν και τόσο εύκολο να παρακολουθεί όλες τους τις παραξενιές και τις παράλογες απαιτήσεις του και ακόμα περισσότερο να προσαρμόζει τα δικά της ωράρια σε αυτά του πατέρα της.

Η αστυνομία αν και Τρίτη και 4μιση το πρωί είχε αποκλείσει όλη την οδό Σαρρή πράγμα που μόνο διακριτικό δεν ήταν, μιας και πριν φτάσει ο ντετέκτιβ είχαν ήδη καταφτάσει διάφοροι ρεπόρτερ που μύρισαν είδηση στην εμφάνιση ενός πτώματος και την τόσο μεγάλη κινητοποίηση της αστυνομίας. Ο ντετέκτιβ πάρκαρε κάπου στο θησείο και μέσα στη βροχή και την δυσωδία των υπονόμων της Αθήνας και των σκουπιδιών που είχαν αφήσει οι κάτοικοι από το προηγούμενο βράδυ έφτασε στον τόπο που βρέθηκε το πτώμα εμφανώς έκπληκτος από την τόσο μεγάλη κινητοποίηση.

-          Τι γίνετε ρε Κώστα ; Γιατί τόσος κόσμος ; Ρώτησε τον πρώτο αστυνομικό που βρήκε μπροστά του
-          Ελάτε μέσα ντετέκτιβ δεν μπορώ να σας πω εδώ, μπροστά σε τόσους δημοσιογράφους. 

Ο Ντετέκτιβ ανέβηκε τις σκάλες και είδε μια πολύ όμορφη νεαρή γυναίκα ξαπλωμένη δίπλα σε ένα σωρό από μπάζα. Φορούσε ένα μαύρο φόρεμα που εκ πρώτης όψεως φαινόταν αρκετά ακριβό και δεν είχε καθόλου παπούτσια. Δεν φαινόταν καθόλου σημάδια πάνω της, όπως του είχαν πει στο τηλέφωνο. Έσκυψε από πάνω της και περιεργάστηκε λίγο την σκηνή. Δεν υπήρχε καμιά τσάντα ή κάτι που να μπορεί να υποδεικνύει την ταυτότητα της. Το μόνο που βρήκε ήταν ένα τσαμπί σταφύλι δίπλα στο πτώμα, πράγμα ιδιαίτερα περίεργο για τέλος Οκτώβρη που είχαμε. 

-         Καμία ιδέα για το ποια είναι παιδιά έχουμε ;
-          Μάλιστα ντετέκτιβ, απλά αυτό είναι το πρόβλημα. Έβγαλε έναν αναστεναγμό ο αστυνόμος και συνέχισε. Είναι η κόρη του Γιώργου Χατζηπέτρου, του εφοπλιστή.
-          Μάλιστα. Αποκρίθηκε εκείνος. Υπάρχει ιστορικό με αυτή ; Ουσίες ; Τάσεις αυτοκτονίας ; Οτιδήποτε
-          Από όσο ξέρουμε ντετέκτιβ όχι αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό, υπάρχει ψωμί στην υπόθεση ντετέκτιβ. Είπε ο αστυνομικός και έγνεψε με τα μάτια του προς τον απέναντι τοίχο.

Ο Χρυσής σηκώθηκε κοίταξε προς τα εκεί και έτεινε τον φακό του, στο μέρος του τοίχου. «Όπου δεν υπάρχει τίποτα το όμορφο να δεις», είχε γράψει κάποιος με μπογιά. Το μήνυμα φαινόταν φρέσκο. «Μάλιστα», αναφώνησε πάλι ο ντετέκτιβ και έβγαλε το πακέτο με τα τσιγάρα του από την τσέπη. Άναψε ένα και έμεινε να κοιτά για λίγο τον τοίχο.


Συνεχίζεται…
Prince Istar

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου