Αντίθεση και σύνθεση φύσης και ανθρώπου

Είναι σχεδόν βέβαιο πως σε ένα μεγάλο μήκος φιλοσόφων, στοχαστών αλλά και καθημερινών ανθρώπων το ανθρωποκεντρικό μοντέλο έχει σχεδόν  επιβάλει τον εαυτό του ως το μοναδικό αποδεκτό μοντέλο. Για ένα μεγάλο φάσμα ατόμων η φύση και ο άνθρωπος είναι έννοιες αντίθετες και πολλές φορές αντικρουόμενες. Μια αντίληψη που έχει παγιωθεί, κυρίως από την αναγκαιότητα για τεχνολογική πρόοδο στο φαντασιακό της καπιταλιστικής κοινωνίας. Σε σημείο μάλιστα, πολλές φορές να παρερμηνεύεται και ο ρόλος της φύσης ή ο ρόλος του ανθρώπου μέσα στις φυσικές ή αν θέλετε καλύτερα συμπαντικές καταστάσεις.

Σε μια πρόσφατη συζήτηση με ένα φίλο για την λογική ορθότητα ή μη του ντετερμινισμού καταλήξαμε σε μια στιγμή να αποδώσουμε την μη ορθότητα του απλώς και μόνο στο γεγονός ότι η φύση δεν είναι ιδιοτελής άρα για να δώσω ένα απλό παράδειγμα δεν μπορεί να ισχύει το δίκαιο του δυνατότερου με ενοχή των φυσικών νόμων. Είναι αδύνατο, όταν μιλάνε δύο άνθρωποι και προσπαθούν να πείσουν ο ένας τον άλλο να θεωρηθεί βάση φυσικών νόμων νικητής εκείνος που θα τραβήξει ένα μαχαίρι και θα κόψει το λαιμό του άλλου. Αυτό μπορεί να είναι νόμος επιβίωσης ακόμα ως σχεδόν πρωτόγονο ένστικτο αλλά δεν είναι φυσικός νόμος. Η φύση επειδή δεν είναι ιδιοτελής δεν έχει τελικό σκοπό, δεν είναι σκοπός της η διατήρηση της ζωής. Ο Ντετερμινισμός είναι άχρηστος για τη φύση. Ο ντετερμινισμός είναι πολύ χρήσιμος αντίθετα για τον homo economicus, τον άνθρωπο εκείνο που λειτουργεί όπως τον περιέγραψε ο agent Smith στο Matrix, εξαντλεί κάθε φυσικό και μη πόρο σε έναν τόπο και μετά μεταναστεύει σε έναν άλλο για τον ίδιο ακριβώς σκοπό. Ο άνθρωπος πλέον δεν είναι θηλαστικό είναι ιός.

Η ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης στο σημερινό της μοντέλο μετά τις πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες που εξ ορισμού δεν μπορούσαν να είναι κάτι άλλο από αναρχοφεμινιστικές και με καταλύτη την εφαρμογή της ιδιοκτησίας, ο άνθρωπος de facto βρίσκεται σε αντίθεση με τη φύση γιατί πολύ απλά θεωρεί την παγκόσμια κυριαρχία, αυτοσκοπό. Η θεωρία της εξέλιξης δεν είναι λάθος απλά από ένα σημείο και μετά, το εξής συγκεκριμένο, την εμφάνιση της ιδιοκτησίας και δεν μιλάμε για τη σημερινή αστική της μορφή που ξεκίνησε από το κίνημα των περιφράξεων στην Αγγλία αλλά για την πολύ απλή του, αυτό είναι δικό μου, η εξέλιξη του ανθρώπου δεν επιβάλλεται από τη φυσική επιλογή αλλά από τον ντετερμινιστικό ανθρωποκεντρισμό. 

Σε αντίθεση με τη φύση, όπου οποιοσδήποτε έμβιος οργανισμός εξελίσσεται βάση της αλληλοβοήθειας και όχι σύμφωνα με τους παρερμηνευτές του Δαρβίνου με τον μηχανισμό της επιβίωσης του δυνατότερου, ο άνθρωπος βάσει αυτού του ντετερμινιστικού ανθρωποκεντρισμού εξελίχτηκε δημιουργώντας τεχνητούς διαχωρισμούς, οι οποίοι με τη σειρά τους έφεραν τις σχέσεις εκμεταλλευτή-εκμεταλλευόμενου. Στη βάση αυτής της θεμελιώδους αντίθεσης φύσης και ανθρώπου βρίσκεται η θεμελίωση του σύγχρονου καπιταλισμού.

Αντίθετα, η βάση της ουτοπίας, του σοσιαλισμού βρίσκεται στη σύνθεση μεταξύ φύσης και ανθρώπου, στις πρωταρχικές ανθρώπινες κοινωνίες όπου η εξέλιξη γινόταν βάση της αλληλοβοήθειας. Δηλαδή η επανάσταση άρα και ο σοσιαλισμός δεν θα έρθει σε έναν έσχατο καιρό όπου θα είναι ώριμες οι συνθήκες για την επανάσταση. Και αυτό γιατί όπως κατά καιρούς θύμισαν η Κομμούνα, η Ρωσία και η Ισπανία , η επανάσταση είναι πολύ περισσότερο μια συνεχώς αναβαλλόμενη φυσική διαδικασία παρά μια εσχατολογική υπόσχεση μιας ουτοπίας μιας ντετερμινιστικής τεχνολογικής εξέλιξης.

Υ.Γ. 1 : Διαβάστε την αλληλοβοήθεια του Κροπότκιν γιατί έχει και πιο πολύ χώρο, τα γράφει και καλύτερα. Επίσης, επειδή είναι πολύ συνήθης η παρερμήνευση της διαλεκτικής του Μαρξ ως λατρεία της τεχνολογικής ανόδου διαβάστε την διαλεκτική του διαφωτισμού των Αντόρνο και Χορκχάιμερ η το πολύ καλό κείμενο της Έλενας Νακοπούλου στην πολιτική επιθεώρηση «κοινωνικός αναρχισμός» από τις εκδόσεις Κουρσάλ.

Υ.Γ 2 : Σαν αύριο ξεκίνησε ένα από τα ομορφότερα ταξίδια του ανθρώπου, στις 19 Ιούλιου του 1936 ξεκινά η Ισπανική επανάσταση.